Bu kadar yüke fazla dayanamayan deve “Eşek bütün bunlar senin yüzünden başımıza geldi. Bunlar yetmez gibi birde kendini bana taşıtıyorsun. Yaptıkların yanına kar mı kalacak sandın. Ben seni uyarmıştım “der.
Eşeğin keyfi yerinde, sallar bacaklarını üstelik devenin sırtından, dalga geçercesine anırır. Deve işte eşeğin bu hareketine çok içerler ve yavaş yavaş kervanın sonunda kalır.Bir an kervanın gözcülerinin dalgınlığından yararlanır ve kervandan kaçar. Uçurumun başına gelir. “Eşek yolun sonuna geldik. Buraya kadarmış. Senden ve üzerimdeki yüklerden kurtulmanın zamanı geldi” der. Eşek yalvarsa da deve yapılanları unutmak istemez. Uçurumun başında silkelenir eşek ve üzerindeki değerli eşyalar uçuruma yuvarlanır, yok olur gider.” Kervan sahibi her yeri aramışsa da ne eşeği, ne de değerli eşyaları bulabilir. Eşek eşşekliğini yapmış, sonuçta eşekliğinin cezasını çekmiştir. Ama eşekle birlikte üzerindeki değerli eşyalar da uçurumda yok olmuş gitmiştir. Eee atalarımız ne demişler “eşeğe altın semer vursan, eşek yine eşektir.”
İnsanoğlu da aynen böyle. Beşeriz, şaşarız zaman zaman. Önemli olan beşer olduğumuzun hatırdan çıkarmamak, yaptığımız hataların, kusurların farkına varmak, hatada inat etmemek. Pişman olmak, bir daha aynı kusuru işlememek üzere tövbe etmek, tövbemizde yani verdiğimiz sözde durmak. İnsan olmanın gereği de bu zaten.
Eşek hikayemizde geçen (teşbihte hata olmasın) değerli eşyalar; kişilere verilen mal,mülk,servet,görevi gereği verilen makamlar, evlatlar vb. hükmündedir. Taşısınlar,taşıyabilirler diye verilir makamlar mevkiiler.Bazan bilmezler emanet edilenin değerini.Ne oldum delisi oluverirler.Adeta tanınamz hale gelirler;kırk yıllık dostu ahbabı bile zor tanır bu gibileri.Malum zevatlar zahten hiç tanımazlar dostlarını,ahbaplarını.Tanısalar da tanımazlar,işlerine gelmez. Çünkü “dost acı söyler”. Mademki dostudur,dostunun iyiliği için acı söyleyecek, gerçekleri söyleyecektir. Gerçeklerle yüzleşmek işine gelmez çoklarının. Aslında hikayemizdeki eşek misali hep develerin sırtındadırlar bu zevatlar. Develerse çok sabırlı, çok metanetli, sırtındaki değerli yükün hatırına taşımaya devam ederler eşeği. Çoğu zamanda eşeğin eşşeklik yaptığını bile bile taşırlar.
Ama bir gün develerin canına tak ederse, eşek eşşekliğini yapmaya ısrarla devam ederse, uçurumun kenarına varmadan aklını başına devşirmeli, eşşeklikten derhal vazgeçmelidir. Toksa mazaallah değerli eşyalarımız da eşeğin eşşekliği yüzünden kaybolur gider değil mi? Dostça kalın..
Yorumlar kapalı.