BEYİN FIRTINASI ORTAK AKLI -4-
Allah ve Rasulü bir konuda kesin hüküm verdikten sonra insanlara ne oluyor ki o konuda söz söyleyebilsinler, hüküm verebilsinler!?
İnsanlara ne oluyor ki o hükmü istişareye açsınlar!? Ve ne oluyor ki o konuyu bir insandan soruyoruz? ‘Ne yapmalıyım?’ diye.
Ateşin yakacağını kim bilmez. Neden sorarız ‘ateşe atlayım mı?’ diye. Yanmamızdan birisi daha sorumlu olsun diye mi? Yoksa yanmayı göze alırız da, tek başımıza yanmayı mı alamayız? Ya da bizim yerimize o yanar diye mi düşünürüz? Oysa herkes ancak kendi yerine yanar, yanacaksa…
Tevazudur istişare. Bilginin, fikrin; bilenin ve fikir sahibi olanın hakkını teslim etmektir.
Kendi hakkımızı teslim etmektir. Haddi aşmamaktır. Görmektir yanımızdakini. Önümüze çıkan çetrefilli, belki bizi batağa götürecek yoldan yürümek zorunda değiliz. Başka başka yollar vardır. İstişare kapımızdır. Önümüze başka başka yollar açan kapımız. İstişare; yolların önünde adım atmadan önce beklemektir.
Şimdi çevremize dikkatlice bakalım,inceleyelim,irdeleyelim.Tosyamızda ortak aklı kullanıyormuyuz,kullanabiliyormuyuz? Neleri istişare ediyoruz, istişare ediyormuyuz, yoksa başkalarının istişare ettik, böyle karar aldık diye bize yutturdukları keyfi kararlarını mı tartışıyoruz?
Unutmayalım “Birlikte rahmet, ayrılıkta azap vardır.” Acaba çok mu ayrıyız, ayrılığız? Bir kere daha “ortak düşünelim” olur mu?
Yorumlar kapalı.