Maalesef toplumsal değerlerin her gün biraz daha yozlaştığı bir zamanı yaşıyoruz. Aile içinde eğitim arka plana atılmış. Kimsenin kimseye tahammülü kalmamış, küçük bir kusur görmeyelim, balıklama üstüne atlayıveriyoruz. Her olumsuzluk hayat şartlarına bağlanır olmuş, acaba bu hususta benim de kusurum olabilir mi diye bırakın düşünmeyi, aklımıza bile getirmez olmuşuz. Geri bıraktığımız zamanda, daha on, on beş yıl önce yaşadığımız ve değer bildiğimiz, değer verdiğimiz olaylar unutulmuş yok olmuş. Toplumun dinamikleri olan etik kurallar dediğimiz kurallar zaman içerisinde hayasızca erozyona uğramış, uğratılmış.
Durum böyle olunca da toplumsal olaylar üzerindeki tahrifat neticesinde günümüzde yaşanan olaylar kaçınılmaz olmuş. Sevgisizlik, sadakatsizlik, itaatsizlik,tahammülsüzlük v.s almış başını gidiyor. “Kendimize değerlerimize yabancılaşmak, haksız kazanç peşinde koşmak, alın teri ilkesini unutmak
Batılı olmak değildir.”
Geçmişini, örf ve adetlerini ananelerini, inançlarını ahlakını yitiren milletler, unutulmuş, parçalanmış, sonuçta tarih sahnesinin tozlu raflarında yerini almıştır.Bu yaşadığımız deformasyon bizi uygar bir toplum yapmayacağı gibi yok olmamız için zemin oluşturacaktır.Tarih, geçmişinden ders alan, onurlu, ahlaki değerlerine sahip, çalışkan ve ileriyi gören toplamlara gereken yere ulaşma idealini sağlamıştır. Bizler genç nesillere ahlaki düsturu verebilirsek eğitimlerini layıkıyla yerine getir ve aile içerisinde sosyal varlık olmanın, olabilmenin erdemini verirsek, ancak o zaman çağdaş uygarlık idealine ulaşabiliriz.
İnsan olmanın, olabilmenin erdemli, kültürlü etik ve estetik değerlere saygılı, vatan ve milletine bağlı, atalarından aldığı mirası taçlandırarak gelecek nesillere aktaran, kalkınma ve gelişme yolunda çıtayı daima yüksek tutan nesiller yetiştirmeliyiz. Menfaat ilişkilerinden uzak, önce ben duygusundan arındırılmış, önce biz duygusu hakim nesillerle daha uygar bir gelecek mümkün olacaktır. Basit gibi görünen ama göz ardı edilemez etik kuralların hakim olduğu çağdaş bir Türkiye ideali, tertemiz, pırıl pırıl bir Tosya için hep birlikte el ele vermek zorundayız.
Gelecek nesillere daha sağlıklı ve daha mutlu yarınlar bırakmak yaşamak adına ömür denen yolu tamamlamaktan daha çok geleceğe dair iz bırakmaktır. Önemli olan konuşmuş olmak için konuşmak, yazmış olmak için yazmak değil “kubbede bir hoş sada” bırakabilmektir. Dostça kalın.*r.ç.*
Yorumlar kapalı.