Tosya’da her yıl aynı sahne, aynı perde, aynı oyun… Kurban Bayramı yaklaştıkça hayvan pazarı kapanıyor. Üretici yine mağdur, köylü yine çaresiz. Gerekçe? Şap hastalığı. Sebep? İl dışından gelen hastalıklı hayvanlar. Çözüm? Belli değil. Ama sonuç hep aynı; Ekmeğini bu işten kazanan insanların umutlarının kırılması. Kurban Bayramı’na sayılı gün. Ancak Pazar kapalı. Peki bu filmi daha önce izlememiş miydik? Yıllardır bayramdan hemen önce gelen bu kapanma kararları, halk arasında artık bir tesadüf değil, alışıldık bir düzen olarak algılanıp haklı olarak tepki ile karşılanıyor.
Sorular var ama cevap yok. Üretici kendi ahırındaki hayvanına bakıp düşünüyor: “Ben yıllardır bu işi yapıyorum, aşılar tam, bakım tam, peki benim suçum ne?” O hayvanını satıp evine ekmek götürecek, çocuğuna bayramlık alacak, borcunu ödeyecek ama pazar kapalı. Kapatmak çözüm mü? Hastalıklı hayvanı getiren, satan, satın alan kişi hakkında herhangi bir işlem yapıldı mı? Yok!
Peki bu hastalıklı hayvanın buralara kadar gelmesine kim göz yumdu? Çorum’dan, Samsun’dan ya da başka bir yerden geldiği iddia edilen hayvan nasıl kontrol edilmeden ilçeye girebildi? Bir diğer husus ise %90 aşılama oranı vurgulanıyor. Eğer aşı koruyorsa neden pazar kapanıyor? Eğer korumuyorsa neden üreticiye “Aşılarını tam yaptır” deniliyor? Peki bu kadar yüksek bir oran varken, nasıl oluyor da tek bir hayvan tüm pazarı kapatmaya yetiyor? Lokal bir kapatma ve karantina çözüm olarak seçenekler arasında değerlendirilirse daha iyi olacaktır diye düşünüyorum.
Zira üreticinin elinde hayvan var, müşteri var, ama pazar yok. Alternatif öneriler havada uçuşuyor: Akbük Köyü, Ortalıca bölgesi geçici pazar alanı olabilir mi? Üç, beş km uzaklık kriteri çerçevesinde yeni bir alan belirlenebilir mi gibi… İlçenin ekonomisine her yıl bir darbe. Köylü, üretici, vatandaş bu belirsizlik içinde her bayram öncesi aynı sıkıntıyı çekmek zorunda mı? Açıklama yapmak yetersiz ve çözüme katkı sağlamıyor. Takip edilmesi gereken asıl şey, bu sistemin neden her yıl aynı şekilde işlemesi. Üretici soruyor, halk soruyor, ama cevaplar yine havada. Ve bayrama sayılı gün kala, yine bekleyenler hüsrana uğruyor.
Valilik, Belediye, Tarım Müdürlüğü ve kaymakamlık etkili ve yetkili kim varsa acilen harekete geçmeli. Yoksa üretici, elindeki hayvanı değerinin altında satmak zorunda kalacak; tüketici ise fahiş fiyatlarla karşılaşacak. Aksi halde vatandaş, haritayla ahır arayacak. Duyumla, tavsiyeyle, sosyal medya ilanlarıyla kurbanlık bulmaya çalışacak. Bir gün Suluca, ertesi gün Ortalıca. Bir ahırdan diğerine, bir kapıdan ötekine. Sanki kurban değil de kayıp bir eşya arıyor gibi hisse arayışına girecek. Bu reva değildir halkımıza!
Bir çözüm olacak mı? Yoksa seneye yine bu türden açıklama ve yazıları okumaya devam edecek miyiz? Hep birlikte göreceğiz…
Yorumlar kapalı.