İSA ATAK

Rujhat AVŞAR

 

 

 Beş yıl kadar önceydi… Şekerbank’ta ciddi Bir ekip değişikliği yaşanmıştı. Şekerbank Genel Müdürlüğü Bolu şubesini kapatmayı planlıyordu… Fakat ekibin başında gelen Bülent Seçgin ve yardımcısı İsa Atak canlarını dişlerine takarak küstürülen müşterileri toparladılar ve şubeyi yeniden karlı bir şubeye çevirdiler. İşte bu arada tanıştık İsa Atak ile… Bankanın birinci katında kapıyı gören masasında oturuyordu… İlk önce müdür bey tanıştırdı… Sonrasında kendiliğinden gelişen bir samimiyet… Şekerbank’ta yaşanan bu değişiklikler Şekerbank’ı adeta bir aile ortamına çevirirken bu aile ortamına bizlerde dahil olmuştuk… Şimdi geriye dönüp baktığımda keşke dahil olmasaydık diyorum… Keşke dahil olmasaydık ki İsa’yı bu kadar sevmeseydik… İsa’yı bu kadar sevmeseydik ki acı çektiğinde acısını yüreğimizde hissetmeseydik… Hissetmeseydik ki İsa ebedi yolculuğa çıkarken kahrolmasaydık… Evet, İsa Atak Cuma günü ebedi yolculuğa çıktı… Kastamonu’da tedavi gördüğü hastanede önce beyni yeter dedi sonra kalbi… O’nun kalbi yeter derken sevenlerinin yüreği dağlandı… Şimdi biz Şahin ile gırgır yapacak birini bulamayacağız alt katta… Şimdi geyik muhabbetlerinde bir eksik olunacak… Şimdi sıkıntılı anımızda Bülent beye ulaşmadan önce birinden nabız öğrenemeyeceğiz. Şimdi biz… Şimdi İsa’yı sevenler… Şimdi İsa için yananlar… Şimdi İsa’nın bir yıldır çektiği acılara üzülenler İsa için sevinemeyeceğiz… Şimdi biz kahredeceğiz her şeye… Şimdi biz lanet okuyacağız bu çapraşıklığa… Şimdi biz “neden önce iyiler” diye soracağız… Şimdi biz üzüleceğiz… Şimdi biz, Tosya’da toprağa verip geldiğimiz arkadaşımızı yad edeceğiz sadece! Ve şimdi biz daha çok kıymetini bileceğiz dostlarımızın… Şimdi biz daha iyi bileceğiz ki “ölümün yaşı ve sırası yok” Şimdi biz yaş kaç olursa olsun Azrail’in nöbette olduğunu hep bileceğiz… Ama yine de şimdi biz İsa Atak için üzüleceğiz… *** Cuma günü acı haberini aldığım dostuma bu satırları ayırmak zorundaydım… Bu bir borçtu ve amma yanlış ve geç ödendi… Keşke yaşarken yazabilseydik… Ve aslında doğru olan da o yaşarken onunla ilgili iki satır yazabilmiş olmaktı… Ne diyelim, bir dostu kaybedince dökülüyor satırlar… Affına sığınıyoruz, hem İsa’nın hem de diğer dostlarımızın… ***** Ve aslında bu gün dünyaya merhaba diyen ikinci kızımın, Zeyno Berfin’in doğumu sonrasında arayan soran, hayırlı dileklerini ileten dostlara teşekkür edecektim. Ama dostuma veda elzemdi… Bu nedenle diğer dostlardan özür diliyorum… Bu nedenle her birine sadece kuru birer teşekkür göndermekle yetiniyorum… Saygılarımla…