Komşuluk Üzerine…
Çok katlı binaların hızla çoğaldığı, insani ve vicdani ilişkilerin ise hızla yok olduğu bir dönemi hep birlikte yaşıyoruz. Belki müstakil evlerden oluşan, herkesin birbiriyle büyük bir aile ilişkisi içinde olduğu günleri, çok hızlı bir şekilde, sanki bir bilgisayar oyununda hile ile level atlamak gibi terk edip birden bire onlarca komşu olmayan komşunun yaşadığı binalara geçiş yaptık.
Bu sıçrayarak geçişten midir yoksa insanımızın karakterinden midir bilinmez, çok katlı ve bol daireli binalardaki komşuluk ilişkilerini düzgün yürütemez bir halde olduğumuzu üzülerek müşahede ediyoruz. Camiler ve Din Görevlileri Haftası münasebetiyle cami ve cemaat konuları üzerinde hem biz hem de konuya hakim kurumlar tarafından gerekli bilgilendirmeler ve açıklamalar yapılmıştı. Evlerimiz, apartmanlarımız, hasılı oturduğumuz konutlar ve komşularımızla bizler de ayrı kategoride olsa da bir cami ve cemaat sınıflamasına girmekteyiz. Müslüman bir toplumda, aynı Kitaba inanan, aynı peygamberi örnek ve lider kabul eden, aynı iman esaslarına tabi olan insanlar olarak ne yazık ki iş insani ilişkilere gelince sınıfta kalıyoruz.
“Allah’a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya, elinizin altındakilere iyilik edin. Şüphesiz, Allah kibirlenen ve övünen kimseleri sevmez.” (Nisa:36) mealindeki ayette Rabb’imizin iyilik etmeyi emrettiği, Peygamberimiz’in (Salat ve Selam O’nun üzerine olsun) de “Vallahi mü’min olamaz! Vallahi mü’min olamaz! Vallahi mü’min olamaz!” Ashap: “Kim ya Rasûlallah?” dediler, Peygamberimiz de: “Komşusu kötülüklerinden emin olmayan, olamayan herkes” (Buhârî, Edeb 29) buyurduğu bir konu üzerinde bizlere söyleyecek hiçbir şey kalmıyor.
Yine Allah Rasulu’nun; “Cibril bana komşu hakkına hürmet etmeyi o kadar devamlı tavsiye etti ki, nihayet ben onun yakında (Allah’ın emriyle) komşuyu kom¬şuya mirasçı yapacağını zannettim”(Buhârî, Edeb 28) buyurduğu hadis-i şerifi ele alırsak, konunun aslında ne denli ehemmiyet arz ettiğini belki fark ederiz. Cennetine vesile olacak olan, neredeyse mirasçısı olabilecek olan insanlar nedense birbirlerine karşı, üstelik Müslüman olmak da vasıfları olmasına rağmen hiç de buna uygun davranmamaktalar. Onlarca ailenin oturduğu büyük binalar da, iki üç ailenin oturduğu küçük apartmanlar da bunun dışında değiller maalesef. Sudan sebeplerle birbirini kıran, ortak giderler hususunda sorun çıkarıp huzur bozan, yüz yüze gelindiğinde şirin görünüp arkadan olmadık gıybetlere giren, komşular arasında fitneye sebep olup insanları gruplaştıran kimseler ne yazıktır ki hiç de azımsanmayacak sayıda ve çoğalmaya devam ediyor.
Şehirler büyüyüp kalabalıklaştıkça, binalar büyüyüp barındırdıkları insan sayısı arttıkça, Müslümanım diyen insanlar vicdanlarının gösterdiği yoldan ayrılıp adaletli davranmayı unuttukça korkarım bu böyle devam edecek. Ensar-muhacir kardeşliğinin önümüzde durduğu, dükkan komşusunun siftahına vesile olan ceddimizin hemencecik birkaç asır öncemizde olduğu ve modern batı insanının haklara saygılı ama insanlıktan nasibini almadığı yönündeki algılarımız hemen yanı başımızda olduğu halde hala böyle davranmaya devam edersek yazıklar olsun bize!
Sahur vaktinde üst kattaki Müslüman komşusunun sahur telaşıyla çıkarmış olduğu gürültüden rahatsız olup polis çağıran, daha sonra da polisten oruç ve sahur hakkında bilgi alıp, ertesi gün şikayetinden dolayı komşusundan özür dileyen yaşlı Alman kadınını, bizzat olayı yaşayan dostumdan dinlediğimde, o beğenmediğimiz batı insanının beğenmediğimiz komşuluk ilişkilerinin bizden daha iyi durumda olduğunu utanarak farkettim.
Ne demişti Akif merhum? “İşleri var dinimiz gibi, dinleri var işlerimiz gibi…” Selam ve dua ile…
Çok katlı binaların hızla çoğaldığı, insani ve vicdani ilişkilerin ise hızla yok olduğu bir dönemi hep birlikte yaşıyoruz. Belki müstakil evlerden oluşan, herkesin birbiriyle büyük bir aile ilişkisi içinde olduğu günleri, çok hızlı bir şekilde, sanki bir bilgisayar oyununda hile ile level atlamak gibi terk edip birden bire onlarca komşu olmayan komşunun yaşadığı binalara geçiş yaptık.
Bu sıçrayarak geçişten midir yoksa insanımızın karakterinden midir bilinmez, çok katlı ve bol daireli binalardaki komşuluk ilişkilerini düzgün yürütemez bir halde olduğumuzu üzülerek müşahede ediyoruz. Camiler ve Din Görevlileri Haftası münasebetiyle cami ve cemaat konuları üzerinde hem biz hem de konuya hakim kurumlar tarafından gerekli bilgilendirmeler ve açıklamalar yapılmıştı. Evlerimiz, apartmanlarımız, hasılı oturduğumuz konutlar ve komşularımızla bizler de ayrı kategoride olsa da bir cami ve cemaat sınıflamasına girmekteyiz. Müslüman bir toplumda, aynı Kitaba inanan, aynı peygamberi örnek ve lider kabul eden, aynı iman esaslarına tabi olan insanlar olarak ne yazık ki iş insani ilişkilere gelince sınıfta kalıyoruz.
“Allah’a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya, elinizin altındakilere iyilik edin. Şüphesiz, Allah kibirlenen ve övünen kimseleri sevmez.” (Nisa:36) mealindeki ayette Rabb’imizin iyilik etmeyi emrettiği, Peygamberimiz’in (Salat ve Selam O’nun üzerine olsun) de “Vallahi mü’min olamaz! Vallahi mü’min olamaz! Vallahi mü’min olamaz!” Ashap: “Kim ya Rasûlallah?” dediler, Peygamberimiz de: “Komşusu kötülüklerinden emin olmayan, olamayan herkes” (Buhârî, Edeb 29) buyurduğu bir konu üzerinde bizlere söyleyecek hiçbir şey kalmıyor.
Yine Allah Rasulu’nun; “Cibril bana komşu hakkına hürmet etmeyi o kadar devamlı tavsiye etti ki, nihayet ben onun yakında (Allah’ın emriyle) komşuyu kom¬şuya mirasçı yapacağını zannettim”(Buhârî, Edeb 28) buyurduğu hadis-i şerifi ele alırsak, konunun aslında ne denli ehemmiyet arz ettiğini belki fark ederiz. Cennetine vesile olacak olan, neredeyse mirasçısı olabilecek olan insanlar nedense birbirlerine karşı, üstelik Müslüman olmak da vasıfları olmasına rağmen hiç de buna uygun davranmamaktalar. Onlarca ailenin oturduğu büyük binalar da, iki üç ailenin oturduğu küçük apartmanlar da bunun dışında değiller maalesef. Sudan sebeplerle birbirini kıran, ortak giderler hususunda sorun çıkarıp huzur bozan, yüz yüze gelindiğinde şirin görünüp arkadan olmadık gıybetlere giren, komşular arasında fitneye sebep olup insanları gruplaştıran kimseler ne yazıktır ki hiç de azımsanmayacak sayıda ve çoğalmaya devam ediyor.
Şehirler büyüyüp kalabalıklaştıkça, binalar büyüyüp barındırdıkları insan sayısı arttıkça, Müslümanım diyen insanlar vicdanlarının gösterdiği yoldan ayrılıp adaletli davranmayı unuttukça korkarım bu böyle devam edecek. Ensar-muhacir kardeşliğinin önümüzde durduğu, dükkan komşusunun siftahına vesile olan ceddimizin hemencecik birkaç asır öncemizde olduğu ve modern batı insanının haklara saygılı ama insanlıktan nasibini almadığı yönündeki algılarımız hemen yanı başımızda olduğu halde hala böyle davranmaya devam edersek yazıklar olsun bize!
Sahur vaktinde üst kattaki Müslüman komşusunun sahur telaşıyla çıkarmış olduğu gürültüden rahatsız olup polis çağıran, daha sonra da polisten oruç ve sahur hakkında bilgi alıp, ertesi gün şikayetinden dolayı komşusundan özür dileyen yaşlı Alman kadınını, bizzat olayı yaşayan dostumdan dinlediğimde, o beğenmediğimiz batı insanının beğenmediğimiz komşuluk ilişkilerinin bizden daha iyi durumda olduğunu utanarak farkettim.
Ne demişti Akif merhum? “İşleri var dinimiz gibi, dinleri var işlerimiz gibi…” Selam ve dua ile…
Yorumlar kapalı.