TÜRKÇE OLMALI !

TÜRKÇE OLMALI !

Bu gün değişiklik olsun dedik ve Edebiyat Defteri Şairlerinden dost kalem Sayın Halil MANUŞ’un Türkçemizle ilgili paylaştığı çok güzel şiirini biz de sizlerle paylaşalım istedik. Özerklik iddialarının sıkça konuşulmaya başlandığı bu günlerde, bırakın özerkliği , asırlar önce Karamanoğlu Mehmet Beyin ne demek istediği belki biraz daha iyi anlaşılır umuyoruz.

“Karamanoğlu Mehmet Beyi arıyorum. Göreniniz, bileniniz, duyanınız var mı? Bir ferman yayımlamıştı; “Bu günden sonra divanda, dergâhta, bargâhta, mecliste, meydanda Türkçeden başka dil konuşulmaya ” diye. Hatırlayanınız var mı?”

Anne konuşurken
Dil, Türkçe olmalı
Sarılıp okşarken
El, Türkçe olmalı

Damarında ki kan
Patlayan her volkan
Derelerden akan
Sel, Türkçe olmalı

Sırtımda ki aba
Odamda ki soba
Kazma, kürek, yaba
Bel, Türkçe olmalı

Kiliminde desen
Heyben, torban, kesen
Ilgıt, ılgıt esen
Yel, Türkçe olmalı

Anamın sandığı
Çeyizlik yaptığı
Ozan ın çaldığı
Tel, Türkçe olmalı.

Toz, toprak ve çamur
Leğenler de hamur
Mangallar da kömür;
Kül , Türkçe olmalı.

Sandal, kayık, dümen
Otlak, çayır, çimen
Buğday, başak, çemen
Gül, Türkçe olmalı.

Bahçede derlenen
Gül, Türkçe olmalı
Ocakta narlanan
Kül, Türkçe olmalı……